کد مطلب:26027 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:25

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

الف ـ آيا انسان به ديدن پيامبران، موفق ميشود و آيا كافران ميتوانند پيامبر را ببينند؟ ب ـ آيا خداوند از پيامبران، پرسش و بازجويي خواهد كرد يا نه؟

الف ـ 1ـ اولياي الهي و بندگان خالص او، چه در اين دنيا و عالم خواب، و چه پس از مرگ و عالم برزخ و قيامت،به چنين امري موفق ميشوند. دربارة ديدن پيامبران در حالت خواب، ميتوان به مواردي اشاره كرد كه براي افرادي روي داده است; براي مثال شهيد مطهري، چند روز پيش از شهادت خود، پيامبر9 را در خواب ديد كه به سمت او آمده و وي را بوسيد. نقل كنندة اين ماجرا، همسر ايشان است، هر چند ديده شدن پيامبر9 در خواب، دليل بر امكان ديدن او در بيداري نميشود. دربارة ديدن پيامبران، به وسيلة بندگان خالص خداوند پس از مرگ، نيز ميتوان به كليات آموزههاي اسلامي دربارة رويدادهاي پس از مرگ آنان استفاده كرد; نيز از برخي آيات قرآن به دست ميآيد كه پيامبر اكرمدر روز قيامت، گواهي بر امت خود خواهد بود، براي نمونه، در آية 5 سوره مبارك نسأ آمده است: وَلاَتُؤْتُواْ السُّفَهَآءَ أَمْوَ َلَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَـَمًا وَارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَاكْسُوهُمْ وَقُولُواْ لَهُمْ قَوْلاًمَّعْرُوفًا ;(نسأ،5) حال آنها چگونه است، آن روز كه براي هر امتي، گواهي بر اعمالشان ميطلبيم، و تو را گواه اينها قرار خواهيم داد; به اين ترتيب، افزون بر گواهي اعضاي پيكر آدمي و گواهي زميني كه او بر روي آن زندگي كرده، و نيز گواهي فرشتگان خدا بر اعمال او، هر پيامبري هم گواه اعمال امت خويش است، و پيامبر اسلامكه آخرين و بزرگترين پيامبر الهي است نيز، گواه بر امت خود خواهد بود. بيترديد، بدكاران در آن روز، گواهان غير قابل انكاري در اين دادگاه مشاهده ميكنند، كه از جمله آنها، رفتارهاي خودشان است; البته بر گواه بودن پيامبر9 در قيامت، معاني ديگري از جمله مقياس سنجش نيز آمده است;(تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 3، ص 393، دار الكتب اسلاميه.) يعني پيامبر در روز قيامت، معيار حق يا باطل بودن اعمال و در نتيجه، معيار جهنمي يا بهشتي شدن انسان خواهد بود.

2ـ خلاصه آن كه، ديدن پيامبران در اين دنيا، امري محال نيست، ولي وقوع آن در دنيا از طريق خواب يا ارتباط اولياي الهي در شرايط خاصي، امكانپذير است. در عالم پس از مرگ نيز، اين واقعه هم براي اولياي الهي اتفاق ميافتد، و هم براي كافران، ولي براي مؤمنين به عنوان نعمت و رحمت الهي، ولي براي كافران و گنهكاران، به عنوان گواه بر اعمال و سندي براي محكوميت آنان است.

ب ـ 1. پيامبران نيز مانند ما انسان ميباشند; از اين رو، در صورت انجام گناه در دستگاه عدالت خداوند مورد پرسش قرار خواهند گرفت، ولي با توجه به وجود ويژگي عصمت در آنها، كه آن هم براي عملي ساختن نبوت و رسالت، امري ضروري است، تا در دريافت وحي الهي و ابلاغ آن به مردم و نيز جلب اعتماد انسانها، خللي ايجاد نشود، اين مسئله، يعني انجام گناه به وسيله پيامبران، در عمل اتفاق نميافتد، هر چند اصل اتفاق افتادن، گناه كاري در آنان محال نيست.

2ـ اگر گفته شود، پيامبر9 در گناه نكردن هنري نميكند; پاسخ آن است كه پيامبر شدن پيامبر، امري اجباري و بدون اختيار او روي نداد; بلكه وجود او به منظور كشانده شدن به قله نبوت و پذيرش براي باران رحمت الهي، ظرف مناسبي بوده است، هر چند برخي امور مانند پاك بودن نطفه و... از اختيار او خارج بوده است ولي اين امر، به اختياري بودن زندگي پاك پيامبران و ساير امامان معصوم: ضرري وارد نميسازد.